Ailenin büyük çocuğu olan İbrahim, esmer tenli, on iki yaşında, fizyolojik olarak daha çok babasına benzeyen, içine kapalı, sakin, duygularını belli etmeyen ancak çevresinde olup bitenleri derinden izleyen bir çocuktur. Sosyal ilişkilerin son derece sınırlı olduğu ve çevrede akranlarının bulunmaması kardeşiyle olan ilişkilerini daha da derinleştirmiştir. Zamanının neredeyse tamamını küçük kardeşiyle geçirir. Evin büyük çocuğu olması gündelik işlerden daha çok pay almasına neden olsa da o bütün bunları bir yetişkin sorumluluğuyla yapmaktadır. Hikâyemizin önemli sembollerinden olan eski bir pilli radyo, İbrahim’i başka dünyalara bağlayan bir araçtır. Radyoda dinledikleri tiyatrolar Onun ve kardeşinin hayal dünyasını şekillendirir.
